Við áttum gleðilega hátíð og nutum þess að eiga heima á Íslandi á ný, merkilegt nokk þá gleymdum við samt ora grænu baununum með hangikjötinu þetta árið en það var ekki lítið lagt á sig að fá þessi ósköp send til Svíþjóðar þegar jólin nálguðust. Jólin voru hefðbundin hlaðin mat, svefni, spilum, vina og fjölskyldufundum.
Árið 2009 var kvatt með sátt og þakklæti. Það var annasamt, viðburðarríkt og vissulega farsælt. Nýja árið 2010 ber með sér rósemi, svona slétt og felld tala. Það er lofandi og stillan í því vel þegin með von um kraftmikla takta inn á milli.
Fyrsta hughrifning ársins 2010 var á myndinni "Mamma Gógó" Ég hef aldrei áður hrifist eins mikið af leik nokkurs íslensks leikara, Kristbjörg Kjeld var stórkostleg og tókst að fylla mig angurværri gleði sem situr eiginlega enn í mér. Þetta var góð bíóferð ekki bara vegna myndarinnar heldur líka vegna áhorfendanna. Það var fallegt að fylgjast með gamla manninum sem var greinilega einn og rölti um í hléi, klikk, klakk, klikk, klakk enn með mannbroddanna á sér og með röndótt bindi. Ekki síðra var að fylgjast með gömlum hjónum sem leiddust og konan var sparibúin í rauðri peysu með glitsteinum en karlinn í grænni úlpu með loðkanti. Þetta fólk gerði þessa bíóferð að einhverju svo miklu meira því það greinilega leit ekki á bíóferð sem hversdagslegan atburð.
Ég man einmitt þegar ég sá E.T. í bíó, það var sko ekki hverdagslegt og ég grét í fyrsta skipti í bíó.
Vinnan fer ljúfum höndum um mig og það er gott að vera hluti af hópi fólks á ný sem keppist að sameiginlegum markmiðum og skipuleggur þorrablót til að efla liðsandann. Háskólinn á Akureyri er líflegur og það á vel við mig.
Gleðilegt nýtt ár kæri bloggvinur, viltu vera svo vænn að kvitta fyrir þig, ég þarf að vita hvort einhver les bloggin mín ennþá.
Aðfangadagskvöld
og þau elska ég mest
Með krullupinna í hárinu
Við systur á áramótunum
