fræ í ykkar mynd

Sængin mín er rósótt í dag og eflir með mér rómantík og fær að knúsa mig ofurlítið lengur með hæfilegri leti í morgunsárið. Við byrjuðum á því að hlusta á Söruh Bisko en horfðum líka á mynd um Agnesi, frönsk kvikmyndagerðakona sem gengur aftur á bak rifjandi upp lífið og listina. Hún gerir það fallega og ég og sængin finnum samleið með henni. Hún segir sögur sem eru hlýjar, ástríðufullar, pólítískar, fyndnar en fyrst og fremst sögur úr hversdagsleikanum sem stundum eru sagðar í hvalsmaga eða íklæddri kartöflu.

Hér kemur ein saga úr mínum: Valur gengur inn í grænu úlpunni sinni með fangið fullt af hreinum rúmfötum, hvítum, grænbróderuðum. Hann hendir þeim í sófann hjá mér og ég anda innilega að mér útilyktinni

Þetta er fallegur sunnudagshversdagsleiki og Valli er fyndinn.

Agnes segir að að ekki sé hægt að stjórna tilfinningum. Ég og sængin erum ósammála henni. Það er nefnilega hægt, stundum. Sérstaklega er hægt að vanda sig og lita dagana með húmor og upplifun, koma auga á litina. Það er sunnudagur í dag, frídagur hjá flestum. Ég ætla hvorki að nota daginn til að vera reið né hrædd við náttúruna eða spillingu. Ég ætla að búa um sængina mína, skoða upprenndandi grænmetisgarðinn minn og kaupa fræ. Ég mæli með að þið gerið slíkt hið sama en í ykkar mynd og set ykkur það verkefni að skrásetja það hér.