Lína langsokkur, Brynja og Celin Dion

Ég ætti í raun að vera farin í rúmið en er furðu vakandi eftir að hafa hvílt mig í sófanum fyrir framan sjónvarpið og sofið vel, vaknaði reyndar ekki við stillimyndina. Þetta var góður dagur sem byrjaði undarlega. Vaknaði með heimþrá í maganum. Sem er yfirleitt ekki að trufla mig. Fór í skólann með risið ekkert sérlega hátt. Fékk komment frá dönskum listmálara og kennara um að hann sæi íslenska birtu í myndunum mínum og ég fór næstum að grenja af því mér fannst þetta fallega sagt. Það fleytti mér áfram ásamt því að mamma hringdi í mig og við áttum gott spjall. Ég átti yndislegar stundir í vinnustofunni minni, byrjaði á stórri mynd, sem byggist upp með köntuðum formum og línum með sterka landslagstilvísun. Var með Ipodinn minn og hlustaði á já...jólalög, Sissel kirkebo og guð minn almáttugur Celin Dion undarleg tenging tónlistar og myndsköpunar verð ég að segja. Notaði breiða pensla, mjóa pensla, léreft og fingur til að fá útrás og heimþráin í maganum hvarf en skildi eftir sig gleði og þægilegan tilhlökkunarseiðing bara yfir öllu saman. Sköpunin hélt áfram þegar heim var komið og núna horfi ég stolt á fullan kassa af heimabökuðum piparkökum sem eru í formum Línu langsokkur, stjarna, hjarta, engla og svína, skemmtileg blanda þar. Börnin sofa og ég er mett af piparkökum og sátt við daginn í dag, horfi á hveitistráð gólfið og borðið, viskastykki út um allt, ósamanbrotin þvottur, leirtau hér og þar. Leyfar af örbylgjupizzu og mandarínuberki mynda skemmtilega litasinfóníu á Ikeaplastdiskunum og það undarlega er að þetta pirrar mig ekki neitt. Ég ætla í háttinn, kúrast með músunum mínum sem fá að kúra í pabba holu meðan hann er á kúrsi og leyfa hveitinu og öllu hinu að bíða þar til á morgun.