í náttúrulífsmynd eftir Attenbourogh

Ég vildi ég gæti sagt að ég hefði verið íklædd fallega þröngum svörtum nike, ermalausum bol, með bleikri rönd á hliðinni og jafn fallega aðskornum buxum, sem og glansandi nýjum íþróttaskóm. Get ekki sagt það þar sem ég var í gömlum joggingbuxum, mátulega þægilega teygðum bómullarbol, sem ég man ekki hvernig var á litinn og í áberandi neyðarlegum sokkum af sitthvoru taginu í nýju ræktinni í dag. Ég ákvað að nýta tíma minn vel og smygla mér í ræktina við hliðina á salnum þar sem frumburðurinn æfir júdó, ákvað líka að láta það ekki trufla mig neitt að hafa aldrei séð konu þarna. Gekk inn með svip þanns sem þykist hafa átt heima þarna í 100 ár. En allt í einu var ég stödd í náttúrulífsmynd eftir Attenbourogh. Innkoma mín á líkamsræktarstöð þar sem konur æfa ekki kom af stað röð atburða sem þarf að segja upphátt frá. Ég tók vel á, lyfti nokkuð pent miðað við marga þarna en tókst alveg að þurfa gretta mig svolítið. Augngotur til mín voru áberandi margar og ég lét sem ekkert væri, horfði bara á fasta punktinn í veggnum og slökkti augnráðin í fæðingu. Ég var greinilega farin að pissa í horn annarra og kynferði mitt ruglaði þessa menn í ríminu. Þeir horfðu á hvern annan, litu aftur frekar aumingjalega á mig en kunnu einhverra hluta vegna ekki við að pissa aftur í hornin sín með áberandi hætti allavega. Þá byrjaði það. Sá fyrsti sá sig knúinn til að fara úr að ofan, nokkuð stæltur, óneitanlega hvítur kroppur kom í ljós, hárlaus með öllu. Viðkomandi þandi sig og gekk fram hjá mér og fór í púðurtunnunna þarna og skellti góðum slurki á bringuna á sér. Ég gat ekki annað en undrast þá tilburði því svo fór sá hinn sami og gerði nokkrar armbeygjur. Nytsemi púðursins var ekki ljós nema þá kannski það sé vítamín sem efli hárvöxt. Ég fór í næstu æfingu og lét sem ég sæi ekki þessa leiksýningu. Þá fór sveitti gaurinn á hlaupabandinu úr að ofan og þeytti bolnum sínum út á gólfið og másaði lítið karmannlega. Við þetta birtist mannkríli með lítinn bleikann kúlumaga og að því er virðist djúpasta nafla sem ég hef séð. Svo djúpann að ef ég hefði átt mótorhjól og týnt því þá hefði ég örugglega leitað af því þar. Athygli mín var vakin að sjálfssögðu en ég hélt mínu striki, tók góða magaæfingasyrpu, þakklát því að finna enn fyrir þeim vöðvum. En þetta var ekki búið. Testasterónblandað loftið, opinberun og augljós samkeppni karlanna þarna komu vöðvabúntinu af stað. Sköllóttur, rauður í framan dró hann af sér bolinn og gerði það svo vel að hann náði að hnykla vöðvana um leið svo mærin á vinsti upphandlegg dansaði fallega húlladans, hann fór beint í púðurtunnunna henti nokkrum lúkum yfir bakið á sér svo erninum fljúgandi sem skreytti það lá greinilega við köfnun. Hann gerði sér ferð fram hjá mér og þurfti að hnykla vöðvana voðalega mikið við það eitt að ganga rólega fram hjá mér meðan ég gerði nokkrar meinlausar kálfalyftur. Mér brást sjálfstjórnin og gaf frá mér lítið eitt más, ekki vegna hrifningar minnar heldur vegna þess að ég setti 10 kílóum of mikið á tækið. Másið hinsvegar gerði það verkum að viðkomandi þurfti að beygja sig niður og hnýta skóreimarnar og gumpurinn blasti við mér stæltur og nokkuð fagurlagaður, svitabletturinn í klofinu var svo sem ekki til fegrunarauka. Nú var bara ein æfing eftir, ég var nokkuð viss um að vera mín þarna væri orðin nokkuð náttúruleg og að flestir væru búnir að aðlagast nýjum aðstæðum. En lokahnykkurinn var eftir. Bekkpressugaurinn, nokkuð vel hærður en þó töluvert misdreift. Þetta veit ég því jújú hann var kominn úr bolnum og púðraði sig svo vel á hárlausu staðina að tilgáta mín um hárvítamín púður fékkst nánast staðfest. Þessi sýndi þó nokkra forsjálni og púðraði vel á sér lófana svo augljóst var að viðkomandi hefur enn ekki lært náttúrulegu aðferðina við að verða loðinn í lófunum. En glæsileikinn var engin, svo mikil þyngsli tók hann að stunur og rembingur fyllti salinn, en þetta tókst í fyrstu tvö skiptin, stoltur leit hann á mig þessu augnráði sem þráir viðurkenningu en mér tókst að láta líta svo úr að ég hefði sérstakan áhuga á plakatinu af vörubílnum á veggnum, hann var rauður, altso vörubíllinn. En ojæja ég var sátt, þreytt í lærum og gumpi af áreynslu við að vera eina kvenndýrið, ákvað að fylgjast ekki með þriðju tilrauninni í bekkpressunni og færði mig yfir í öllu jafnvægisfyllra umhverfi þar sem börn skemmtu sér við að fella mann og annan.