Ísland, gamla Ísland, ástkær fósturjörð

Jæja nú erum við búin að pakka, taskan er 24 kg, mér finnst það vel sloppið miðað við þrjá. Valur kemur svo á þriðjudaginn með án efa nokkur kg til viðbótar. Vöknum klukkan hálfsjö í fyrramálið og leggjum í hann eftir hafragraut og seríós. Sjáumst á Íslandi elskurnar mínar!

Lúsía og íslenskur harðfiskur

Búið að vera mikið um að vera í dag. Dagurinn byrjaði klukkan sex, Dagrún eins og spjót á fætur og var ekki lengi að koma sér í lúsíubúninginn sinn. Í leikskólanum var boðið upp á kakó og smurt brauð klukkan 7 og börnin sungu svo fallega, voru svo heillandi, ljómandi og einlæg. Við vorum stolt af okkar stúlku sem söng, svo vel heyrðist um lúsíur, piparkökur og veiðimann í skógi.

Klukkan 9 var lúsíulest í mínum skóla, vissulega ekki eins heillandi og ljómandi og hjá Dagrúnu en eins einlæg. Við sungum ekki neitt en buðum upp á íslenskan harðfisk, jólaglögg og kökur. Kökurnar og jólaglöggið kláraðist, harðfiskurinn rann ljúflega niður eftir mátulegt fussum svei og fitjun upp á nefið...

...okkur finnst lúsía skemmtileg.

fiðringurinn vex

Það er púki á annari öxlinni minni sem hvíslar í eyrað mitt og kitlar mig og lætur mig langa til að hrekkja einhvern, Skemmtileg tilfinning en erfitt að láta undan henni þar sem siðferðið hvíslar í hitt eyrað. Kannski líður mér svona af því fyrsti jólasveininn kemur í kvöld. Börnin settu skóna í gluggann í gær, bara til að tékka en það var ekkert þjófstart hjá vinunum okkar þannig í dag ríkir eftirvæntingarfull spenna.

Hér er rigning og rok og jólaljósin sveiflast til í grámyglunni, samt er jólalegt, ferðataskan er komin út á gólf, innpakkaðir jólapakkar fylla hana hálfa, jólakortin bíða þess að vera sett í umslög og fiðringurinn vex innra með okkur öllum. Við Valur ræddum aðeins í gærkvöldi hvað okkur þætti mest skemmtilegt við að vera fara til Íslands...fyrir utan það sjálfssagða að hitta fjölskyldu og vini þá hlökkum við svo til að geta farið 2 ein í bíó á eitthvað annað en barnamynd. Að geta skroppið eftir bíóið á kaffihús og bara verið án þess að þurfa að hugsa um neitt annað en sjálf okkur þá stundina. Já það verður yndislegt að hafa þétt og sterkt fjölskyldunet í kringum sig. Upplifa hefðirnar og gleðina að vera saman en um leið fá tækifæri til að bregða sér frá án þess að þurfa að taka börnin með í hvert skref sem stigið er.

brúnu eða svörtu stígvélin?

jiminn og allir hans vinir, fimm dagar í Ísland og ég er enn ekki búin að ákveða hvaða kjóla, skó og jakka ég á að fara með mér...*dæs* en það skiptir engu máli því bráðum knúsa ég mömmu mína og pabba minn og fjölskylduna og vinina. Efast um að nokkur pæli í því hvort ég sé í brúnu eða svörtu stígvélunum.

Rigningin og ræktin

Kæra dagbók

klukkan er hálfsjö að morgni og ég er nýbúin með morgunteið mitt og er að rökræða við sjálfa mig að hendast út í rigninguna og drullast í ræktina. Ég er enn þreytt eftir ferðalag helgarinnar en andlega endurnærð eftir að hafa hitt vini mína í Lundi. Við erum búin að velja flísar í nýja húsið okkar, ekkert húmmbúkk bara einfaldleikinn sem gildir og húsið vex og dafnar með fyrirheit um góða daga í Lundi. Valur fór í viðtal á heilsugæslustöð sem er í 10 mín hjólafjarlægð og við bíðum spennt eftir viðbrögðum. Fórum á Íslendingaball og rifjuðum upp drykkjusiði landa okkar og borðuðum rúgbrauð. Fengum goðalambalæri hjá Tobbu og Sveinbirni, sem var ljúffengt. Skruppum til Kaupmannahafnar og hittum tengdaforeldrana í tívolíunu sem var ljósum skreytt og náði rétt að keppa við brosin sem börnin og við öll settum upp við endurfundina, mikið var yndislegt að hitta þau og koma börnunum svona skemmtilega á óvart, faðmlögin voru hlý í hellirigningunni. Fórum svo á "skissernas museum" í Lundi á sunnudeginum, virkilega gaman að sjá skissur og undirbúningsvinnu ólíkra listamanna og kvenna. Hafði sérstaklega gaman að því hvað Herði Breka fannst gaman að sjá handbragð Picassós. Verslaði með Tobbu á mánudeginum og drakk með henni chaitee sem bragðast best með vinkonum. Keyrðum heim eða altso Valur en ég las "svefnhjólið" eftir Gyrði Elísasson, skemmtileg bók.

En núna er það rigningin og ræktin.

Hamingjan, ærslin og vináttan.

Yndisleg helgi er búin og eftir er tregablandin tilfinning í maganum, söknuður en hamingja yfir þessari lánsemi að eiga svona góða vini. Við lékum okkur börn sem fullorðnir. Það verður að viðurkennast að sumt er ekki ritfært né myndfært hvað varðar leikgleði hinna fullorðnu yfir veigum víns og matar en ógleymanleg augnablik voru vissulega mörg og tekin var ákvörðum um að láta leikgleðina endast allt lífið og taka góða takta saman á elliheimilinu. Að sjálfssögðu var farið í skylduheimsóknir í Svampinn, Wadköping, Slottið og svo var Ronny Petterson heímsóttur.

Hamingjan, ærslin og vináttan eru orð helgarinnar.

þjófstart og piparkökuskreytingar

Mér líður svolítið eins og ég sé að þjófstarta jólunum. Þau byrja nefnilega 15. des hjá okkur en þá förum við til Íslands. Við viljum ná okkar skammti af jólum hér heima þannig að það eru ýmis skylduverk sem þarf að ljúka áður en haldið er til móðurjarðarinnar. Piparkökuskreytingar var þema helgarinnar. Jólagardínurnar eru komnar upp og stjörnur og fleiri ljós verða hengd svona jafnt og þétt upp í vikunni sem er að byrja. Okkur finnst þetta gaman og viljum líka gera huggulegt fyrir komu kærra vina okkar Frosta og Palla og Andra, Rósu og kó sem koma næstu helgi...þá verður fest. Í dag vorum við í sumarbústað hjá vinafólki okkar Guðjóni og Valdísi, þakhellur voru lagðar, pönnukökur étnar, matador spilað og farið í göngutúr í skóginum og kíkt á gömul maurabú ásamt mosagrónum trjám. Því miður var ég ekki með myndavélina, veðrið var yndislegt, sól, 10 stiga hiti og yndislegur dagur í ekta sænsku umhverfi, tré, tún og mátuleg víðátta til að geta andað djúpt.

Lína langsokkur, Brynja og Celin Dion

Ég ætti í raun að vera farin í rúmið en er furðu vakandi eftir að hafa hvílt mig í sófanum fyrir framan sjónvarpið og sofið vel, vaknaði reyndar ekki við stillimyndina. Þetta var góður dagur sem byrjaði undarlega. Vaknaði með heimþrá í maganum. Sem er yfirleitt ekki að trufla mig. Fór í skólann með risið ekkert sérlega hátt. Fékk komment frá dönskum listmálara og kennara um að hann sæi íslenska birtu í myndunum mínum og ég fór næstum að grenja af því mér fannst þetta fallega sagt. Það fleytti mér áfram ásamt því að mamma hringdi í mig og við áttum gott spjall. Ég átti yndislegar stundir í vinnustofunni minni, byrjaði á stórri mynd, sem byggist upp með köntuðum formum og línum með sterka landslagstilvísun. Var með Ipodinn minn og hlustaði á já...jólalög, Sissel kirkebo og guð minn almáttugur Celin Dion undarleg tenging tónlistar og myndsköpunar verð ég að segja. Notaði breiða pensla, mjóa pensla, léreft og fingur til að fá útrás og heimþráin í maganum hvarf en skildi eftir sig gleði og þægilegan tilhlökkunarseiðing bara yfir öllu saman. Sköpunin hélt áfram þegar heim var komið og núna horfi ég stolt á fullan kassa af heimabökuðum piparkökum sem eru í formum Línu langsokkur, stjarna, hjarta, engla og svína, skemmtileg blanda þar. Börnin sofa og ég er mett af piparkökum og sátt við daginn í dag, horfi á hveitistráð gólfið og borðið, viskastykki út um allt, ósamanbrotin þvottur, leirtau hér og þar. Leyfar af örbylgjupizzu og mandarínuberki mynda skemmtilega litasinfóníu á Ikeaplastdiskunum og það undarlega er að þetta pirrar mig ekki neitt. Ég ætla í háttinn, kúrast með músunum mínum sem fá að kúra í pabba holu meðan hann er á kúrsi og leyfa hveitinu og öllu hinu að bíða þar til á morgun.

Er Akureyri hola?

Ég vitna gjarnan i Ástrik og Steinrík, en segi ekki "Rómverjar eru klikk", heldur "Svíar eru klikk" en geri thad gjarnan mildum rómi. Eg var ad enda vid ad lesa grein um Ísland i "Nollnitton" sem er kúlturblad hér i Örebro. Thar er ekki sagt beinum ordum ad Íslendingar séu klikk en gefid hardlega i skyn og var farid mörgum ordum um naeturlífid i Reykjavík. Einnig var talad um thjódsögur, nátturuvaettatrú og audvitad heita hveri. En thad sem vakti athygli mína var umfjöllunin um Akureyri:

Akureyri sem er í klukkutímafjarlaegd frá höfudborginni ef ferdast er med retro Fokker F-50, er stadur fyrir mannhatara. Ég er viss um ad sumrin séu vidburadarík en eftir 4 haustdaga á tómum kaffihúsum og veitingastödum vissum vid hvernig jördin liti út ef uppvakningar vaeru bunir ad útryma thar öllu lífi. Thetta er hola thar sem fólk laesir ekki bílunum sínum. Thannig thid vitid hvert á ad fara ef allir bílarnir eru búnir hjá Hertz Island. Mest sláandi munurinn vid saenskan bae af sömu staerd er ad baejarbókabúdin bídur upp á allar mögulegar listaverkabaekur t.d. Mathew Barney og álíka hábókmenntir. (Fáar slíkar baekur eru á íslensku thar sem markadurinn er lítill og velflestir tala góda ensku).
Thad var lítid annad haegt ad gera en fara í gönguferdir medfram ströndinni og í haedunum, borda bakarísbraud á kaffihúsinu Bláa kannan eda heimsaekja eitt af furdanlegu mörgum og stórum listasöfnum baejarins. En thrátt fyrir thad er Akureyri samt gódur stadur til ad byrja á ef á ad ferdast um og kynnast nordurhluta Íslands. (Nollnitton, 072006, bls. 34)

Ég kem til Akureyrar eftir mánud og hlakka til, ég aetla medal svo margs annars ad fara i gönguferd medfram ströndinni, horfa a fjöllin, borda bakkelsi, fá mér kakó á Bláu könnunni. Fara í Bókval og fletta bókum, kíkja á listasafnid og heilsa fólki sem ég rekst á á förnum vegi.

Mér finnst Akureyri ekki vera hola og ég er ekki mannhatari!

African remix

Ég fór til Stokkhólms í gær, alveg frábær ferð þar sem mér tókst að fullnægja tveimur grundvallarþörfum mínum, skoða list og versla. Í Liljevalchs konsthallen skoðaði ég skúlptúra og teikningar Albertos Giacometti og teikningar og málverk Brors Hjorth. Átti í miklum erfiðleikum með að þreifa ekki á skúlptúrum Giaomettis þar sem handbragð hans var svo áþreifanlegt og skemmtilega hrátt, líka gaman að sjá hvernig hann notaði nákvæmlega sömu tækni í teikningunum sínum og í skúlptúrum. Hjorth er skemmtilegur, teikningar hans frá námsárum hans í Frakklandi 1923-24 gerðu mig glaða, þær gripu augnablikið svo vel og voru fyndnar. Í Moderna Museet var mjög góð sýning sem ég mæli með African remix. Fjölbreyttur kokteill 86 Afrískra listamann frá 25 Afríkulöndum. Þemu verkanna eru sjálfsmynd og saga. Ég hef aldrei komið til Afríku því miður en ég fann virkilega fyrir nærveru menninga sem hafa mótast af heitu veðurfari, ýmsum trárbrögðum þ.á.m. náttúrdýrkun og auðvitað pólítík. Mér fannst athyglisvert að þau verk sem höfðu mest áhrif á mig voru öll frá Egyptlandi, yndislegt videóverk sem kallast Frozen memory stendur hæst, systkinin Abd Ghany og Amal Kenawy eiga heiðurinn af því. Ég fann til einkennilegs stolts, umgjörðin var öll hvít sem er sá litur sem ég hef unnið mikið með sjálf auk þess sem mér var svo sterkt hugsað til Rósu og unnustans Marvans sem einmitt er frá Egyptalandi, vona að þau eigi eftir að sjá þetta verk.

Eftir gott linsubaunasalat með geitaosti og chaitee í eftirrétt var það miðbærinn, ætla ekki að þreyta ykkur á búðarupplifunum sem voru margar og góðar. Endaði búðarráp með kaffilatte í Kulturhúsinu og kíkti á ljósmyndasýningu Sönnu Sjöwerth. Flott sýning sem fjallar um endurkynni hennar við íranska fjölskyldu sína, en Sanna var ættleidd til Svíþjóðar 4 ára gömul...en heim til Örebro kom ég svörtum stígvélum og vetrarkápu ríkari.

bus eller godis?

Í þessum skrifuðum orðum eru börnin að borða hauskúpupizzu og nammið bíður í pokum sem þau söfnuðu með því að fara í hús og segja: Bus eller godis eller frukt? Svaka stuð og ég fylgdi þeim að sjálfssögðu í búningi. Það var bara einn leiðinlegur Svíi sem skellti hurðinni á okkur en öðrum fannst þetta voðalega skemmtilegt. því miður vorum við ekki með egg til að henda í hurðina hjá þessum leiðinlega. En meðan við söfnuðum nammi var Jón Sigurðsson heima við eldamennsku, hann fær verðlaunin fyrir besta búningin og frumlegasta skeggið.

who´s that girl?

a. Hófí Karls
b. Brynja Harðar
c. Linda Pé

"sláturgerð"

Gærdagurinn var undirlagður hallóvínskri sláturgerð. Það var keypt grasker og nýtt á marga mögulega vegu. Nú býr graskerakóngur hjá okkur og skelluhlær, við átum yfir okkur af graskerapæi og graskerafræin verða notuð í salat. Þetta var ljómandi gaman og litar októberlok og markar einhvernveginn að nú sé tímabært að fara að hlakka til jólanna. Lilý kom í kjötbollur og við höfðum það svo gott sem sófakartöflur það sem eftir lifði af laugardegi.

enn erum við að flytja

Jæja komin úr viðburðaríkri ferð frá Lund. Frábærar móttökur sem við fengum og veisluhöldin voru nánast óslitin. Framtíðarpælingarnar hituðu upp húsið slíkar voru þær. Eftir að hafa skoðað nokkur hús ákváðum við að kaupa einbylishús sem er ennþá í byggingu en verður til í vor. Húsið er staðsett í Stångby sem er einungis 4 km frá Lundi. Lestarstöðin er í göngufæri og það er 5 mín lestarferð inn í miðbæ Lundar og 15 mín inn í Malmö. Malmöháskóli eða Lund háskóli tekur vonandi á móti mér opnum örmum og ég stefni á masternám í lýðheilsu útfrá uppeldis- og listfræðilegum sjónarhornum...hlakka svo til. Skoðuðum skóla barnanna sem var ákaflega vinalegur og hlýr. Lítill, gamall, sænskur og 42 nemendur frá 6-9 ára. Það var vel tekið á móti okkur og börnin eru jákvæð gagnvart þessu öllu þó þar vegi vissulega þungt loforð um skjaldböku. Tveimur bekkjum er samkennt þannig að Hörður Breki verður í sömu kennslustofu og Einar Tómas vinur hans ásamt 2 kennurum og 20 nemendum. Þegar hann svo verður 9 ára færist hann í aðra skólabyggingu ásamt bekkjarfélögum sínum. Svona í líkingu við þegar ég gekk í Árskógarskóla hér í gamla daga og upphefðin var slík að skipta um skólabyggingu því þá varð maður svo stór. Svona svipað og að sitja aftast í skólarútunni.

Skrýtin tilfinning samt að fara frá Örebro næsta sumar, hér erum við búin að eignast góða vini og Örebro er mjög fallegur staður. En við Valli erum bæði að klára okkar nám hér og einhvernveginn erum við hvorug tilbúin að fara strax aftur til Íslands, eða byrja venjubundin hversdagsleika hér, viljum nýta tækifærin hérna betur og þessvegna ákváðum við að færa okkur um set til staðar með mikið af námstækifærum og ekki skaðar að eiga góða vini þar, nálægðin við Kastrup og þarafleiðandi fjölskylduna heima á fróni segir sitt, vikuleg íslenskukennsla handa börnunum vegur þungt og já kostirnir eru allavega margir.

*Dæs* já enn erum við að flytja eins og sagði í bók Stefáns Jónssonar að mig minnir.